2024 – Ik heb niet zoveel bereikt

Dit jaar heb ik weinig bereikt. Nee, het is niet zo dat ik helemaal niets heb bereikt, maar ik heb tóch de neiging om wat ik heb gedaan te vergelijken met de door mij in het verleden bereikte resultaten – en dan verbleekt het wel. Die ene reclame disclaimer ‘resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’ is, wat mij betreft, van toepassing op het hele leven.

Inleiding

Goed, ik heb dus weinig bereikt dit jaar. Ik bekeek namelijk mijn intenties voor dit jaar, die ik in januari opschreef. Niet gelukt dus.

Ik schrijf tegenwoordig ‘intenties’. Ik vind dat nét wat sterker dan ‘voornemens’. Een intentie hebben hoeft voor mij niet te gaan over ‘doen’, maar kan ook gaan over ‘zijn. En dat vind ik krachtiger dan het hebben van een voornemen dat je dan, in mijn beleving, wil gaan ‘doen’. Doelen stel ik eigenlijk niet meer; dat levert meestal teleurstellingen op wanneer je ziek bent. De ziekte bepaald namelijk meer dan ik zelf kan bepalen.

Zo bleef ik dit jaar infecties krijgen (gemiddeld om de maand) waar ik zeker een maand ziek van was, bleef ik achteruitgaan in mijn fysieke kunnen en had ik meer ‘slechte dagen’ dan het jaar ervoor.

Meestal zijn mijn dagen oranje. Daarna is het regelmatig rood. Om een uitdrukking te gebruiken: Ik zie bijna nooit groen en geel (helaas) en donkerrood is het (gelukkig) niet zo vaak.
Ik hoopte dit jaar veel geel te zien, maar het werd dus oranje – helaas.

Elke infectie of drukke dag levert meestal wel 1 donkerrode dag op. En ik heb dit jaar ook een aantal ‘drukke dagen’ gehad. Zo heb ik nog één laatste training kunnen geven.

Wat heb ik wél bereikt

Een ‘afscheids-training’ van 5 dagen, verspreid over 7 maanden. Dat heb ik dan weer wel bereikt dit jaar: ik heb de training volledig kunnen geven én goed afscheid kunnen nemen van mijn trainerschap. Zo’n trainingsdag waarbij ik een hele dag voor de groep sta om training te geven kost ongeveer 2-3 weken herstellen waarbij de eerste week donkerrode en rode dagen bevat (bedrust dus!). Uiteraard daarna de rest van de hersteltijd rode en oranje dagen.

En ik heb mijn boek uit kunnen geven dit jaar. Dat was ook een hele onderneming! Het schrijven van een boek is een interessant, leerzaam en inspirerend proces. Het kost vooral veel tijd – en die heb ik gelukkig genoeg. Maar als de tekst er dan eenmaal is komt het échte harde werken. Redactie rondes, verbeter rondes, opmaak rondes en uiteindelijk de drukker…, maar dan staat er wel iets dat heel bijzonder en speciaal is. Ik heb in ieder geval veel geleerd tijdens het hele proces en ondertussen krijg ik ook van lezers terug dat ook zij leren en geïnspireerd raken door het boek.

Iets anders dat ik wel bereikt heb dit jaar is de ontdekking dat 4,5 uur rustig zitten en supervisie geven aan een groepje 1 week herstel kost. En daarvan zijn dan 3-4 dagen donkerrood of rood – maar ik lig niet lethargisch in bed zoals na een trainingsdag. De supervisanten gaan vol nieuwe inzichten en wijsheid weg en ik ben mentaal totaal gevoed. Ik kan er mentaal (emotioneel en geestelijk) weer tegenaan.

Ik heb er vrede mee

Ik heb dus niet zo heel veel bereikt dit jaar en toch ook wel iets bereikt. En ik heb er ook vrede mee. Het is goed geweest dit jaar. Het jaar 2024 was zwaar en toch goed. De wereld is gelukkig niet van mij afhankelijk om te draaien en functioneren – al is het de vraag hoe de wereld momenteel functioneert. Ik heb genoten van datgene dat ik wél kon. En daar richt ik mij op.

Er is nog heel veel over dit onderwerp te zeggen. Over dingen niet bereiken en ook tegelijk dingen wel bereiken. Over de wereld, over ziek zijn en over energie hebben (of niet). Over herstellen en over infecties. Maar voor nu laat ik het even hier bij.

En als christen wil ik er nog iets aan toevoegen. Ik heb dit jaar niet zo heel veel bereikt. Ik ben achteruitgegaan en zwakker geworden. Ik heb allerlei intenties niet gehaald en veel is niet gelukt. Maar ik geloof wel dat God veel heeft bereikt.

De supervisanten, de deelnemers aan de training: ze zijn geïnspireerd geraakt. Ze zijn geïnspireerd door woorden die ik, ook vanuit mijn inspiratie, sprak.
Inspiratie betekent: inademen van de geest. Welke Geest hebben ikzelf allereerst en daarnaast deze supervisanten en deelnemers dan ingeademd?

Persoonlijk ervaar ik tijdens het geven van training of supervisie dat ik soms een sterke inspiratie krijg om iets te zeggen. Iets valt me zomaar in of mijn intuïtie geeft iets aan. En ik geloof dat dit inspiratie is van Gods Geest. Geïnspireerd door de Heilige Geest mag ik iets spreken en dat raakt de mensen om mij heen weer aan en inspireert hen weer. Ik vind dat proces heel bijzonder.

Gods Geest kan iedereen inspireren en niet iedereen benoemt die ‘inspiratie’, ‘intuïtie’ of ‘ingevingen’ als inspiratie van de Heilige Geest. Sommigen noemen het universum, menselijke kracht, competentie, talent of werking van het brein. Ik ervaar het echter persoonlijk toch als een gave; een gave van Gods Geest.

En dus wens ik ons allemaal een gezegend 2025 waarin we Gods werk nog meer mogen zien, ervaren en leren kennen. En ik hoop en bid dat we allemaal mogen meewerken met de genade die we krijgen en zo van betekenis mogen zijn voor elkaar.