Veel mensen worstelen met de vraag waarvoor zij eigenlijk in de wieg zijn gelegd en wat écht past. Ze hebben het gevoel dat ze nog niet op hun plek zitten en dat er meer moet zijn. Op zich is hun leven wel op orde, maar toch voelen ze zich nog niet helemaal vervuld en knaagt er nog iets.

Persoonlijk denk ik wel eens dat we dit vraagstuk veel te groot maken met z’n allen. We moeten écht iets ‘verhevens’ doen, iets groots, iets geweldigs en écht heel duidelijk en concreet bijdragen aan de wereld en van betekenis zijn. Pas als we dat doen zullen we het gevoel hebben dat we iets doen wat écht past. We kijken reikhalzend naar iets uit waarvan ik me ondertussen ben gaan afvragen of het wel bestaat. Verwachten we niet veel te veel van onszelf? Misschien ben je deze blog gaan lezen om te ontdekken hoe jij voor jezelf kunt gaan uitmaken wat bij je past, zodat je dat ontspannen moment kunt vinden dat je écht jouw missie en roeping kunt gaan leven. Dan is dit blog misschien teleurstellend, want ik vraag me af of dit voor iedereen bestaat.

Er zijn natuurlijk mensen die een grote roeping hebben, dit helder hebben en ervoor gaan. Mensen die grote betekenisvolle acties op touw zetten, maar ook mensen die succesvolle ondernemingen opbouwen en veel geld verdienen. En daardoor krijgen we misschien juist de indruk dat het voor ons ook zo groot en meeslepend moet zijn. Maar hoe groter en meeslepender onze missie moet zijn, hoe hoger de lat komt te liggen en hoe groter de kans dat het ons verlamd, het van ons vraagt om hard te werken en te vechten of dat we ervoor wegvluchten in andere activiteiten. Eén van deze drie…

Het fundament voor wat écht past

Toch is onze missie het fundament om te kunnen doen wat écht bij ons past. Dat voedt ons met de informatie over wat we mogen gaan doen. Het is dus op zich niet verkeerd om bezig te zijn met missie en roeping. Als we onze misse namelijk niet kennen blijven we het voel houden dat we niet op onze plek zitten. Dat ‘dit het toch niet kan zijn’ en dat er ‘toch meer zou moeten zijn’ voor ons. Als we ons niet bewust zijn van wat we eigenlijk te doen hebben dan blijven we ons rusteloos en onvervuld voelen. Het kan zelfs leiden tot een burn-out, omdat we te hard werken aan een te hoge verwachting of zonder nadenken blijven doorgaan met wat we doen ook al past het niet bij ons. Je ‘heilige missie’ willen weten, zodat je weet waarom je op aarde bent kan het heel zwaar maken, omdat je dus niet echt zou leven als je dit niet weet. Maar… je leeft sowieso al! Je ademt immers?! Weten wat je missie is gaat je het leven niet geven; je leeft al…

Het is dus belangrijk dat je ook leert te ontspannen in de vraag wat je missie is. Dat je niet teveel van jezelf gaat verwachten. Impact hebben en doen wat écht past, mag ook in het kleine zitten. En dat je niet meer van jezelf vraagt dan God van jou vraagt. Een hele concrete grootse misse voor jou kan heel beklemmend zijn en de lat zo hoog leggen dat je bevriest, verlamd of gaat vechten en dat is niet hoe God het bedacht heeft.

Doet het er eigenlijk toe?

En daarnaast is het maar zeer de vraag of we écht zo’n missie moeten hebben. Het doet er eigenlijk helemaal niet toe of je zinvol bent en of je ‘vrucht draagt’; ja, het doet er wel toe, maar het is niet je focus. Je focus zou moeten liggen in je bron, je voeding. Jezus zegt: Blijf in mij … en je zult vrucht dragen. Ofwel: focus je op Jezus en de vruchten komen wel. Het gaat er niet om dat je ‘cool’ wordt, want dat werkt verstikkend en dan leef je dus juist niet! Je bent 80 jaar bezig iets te bereiken om op je oude dag 1 dag gelukkig te zijn als je het hebt bereikt en dan terug te kijken op een ellendig en zwaar leven.

Maar hoe kun je dan op zoek gaan naar je missie, zodat je kunt gaan doen wat écht past bij jou en tegelijk in ontspanning blijven, geen verwachtingen van jezelf hebben en de lat niet te hoog leggen? Onze missie is het fundament om te gaan doen wat écht past, maar dat fundament mag ook ontspannen, vredig en tevreden zijn.

tekst gaat onder afbeelding verder…

Je missie ontdekken naar wat écht past

Allereerst is het belangrijk te beseffen dat wij allemaal een universele overkoepelende missie hebben. We zijn allemaal geroepen om God te loven, te prijzen, te eren en te aanbidden. En dat doen we alleen al door adem te halen! Gods blies zijn geest in ons waardoor we levende zielen werden. Gods geest inademen is een vorm van aanbidding en dankbaarheid dat God ons dat leven gegeven heeft. Onze universele en eerste missie is te ‘zijn’. En dat vraagt ook van ons dat we ontdekken hoe God ons heeft gemaakt, zodat we ook écht onszelf kunnen zijn.

Niet per se hoeven voldoen aan verwachtingen van anderen, niet afhankelijk zijn van de mening van de ander en niet dingen doen waarvoor we niet gemaakt zijn. Dat vraagt dat we onze identiteit in Christus gaan ontdekken. En dat we ons zelfbeeld verbeteren. Daar ligt onze eerste en universele missie. En dat brengt in ons fundament direct ook de ontspanning. Ons ademhalen is genoeg. Onze eerste missie is om adem te halen en God te loven. Als dat de basis is van ons fundament, dan is dat een heel stevig fundament om te gaan doen wat écht past.

Van ‘zijn’ naar ‘doen’

Vervolgens vloeit uit deze eerste overkoepelende missie nog een universele missie, namelijk: de ander liefhebben. Waar de eerste missie in feite gaat over het liefhebben van God en vandaaruit ook jezelf, omdat God jou gemaakt heeft, gaat onze tweede missie meer over de ander liefhebben als onszelf. Aangezien we onszelf in onze eerste missie hebben leren kennen en we mogen ‘zijn’ kunnen we vanuit dit ‘zijn’ nu ook gaan ‘doen’. En dat ‘doen’ en de ander daarbij liefhebben zal in balans zijn met de liefde die we door te ‘zijn’ voor onszelf hebben gekregen en geleerd.

Doe, vanuit liefde voor de ander en jezelf, wat je hand vind om te doen. Zorg goed voor datgene wat je in beheer hebt gekregen. Wees een goede rentmeester. Zorg goed voor de aarde en wees liefdevol voor iedereen die op je pad komt. Onze tweede missie is de wereld een betere plek te maken voor iedereen, maar wel vanuit de basis van de eerste missie. Als we beginnen met onze tweede missie en beginnen met ‘doen’ dan komen we in een burn-out terecht. Maar als we eerst mogen ‘zijn’ en van daaruit gaan ‘doen’ dan kan er balans zijn en evenveel liefde voor jezelf als voor de ander.

Leef gewoon en doe wat je leuk vindt; waar je naar verlangt, zonder een ‘doel’ te moeten bereiken of ‘zinvol’ te moeten zijn. Uiteindelijk verlangen we allemaal naar verbondenheid, autonomie, competentie en zingeving. En dat laatste niet als ‘doel’, maar als verlangen. Dat betekent dat je ‘gewoon blij bent met wat je doet’. Wat we leuk vinden om te doen moet namelijk niet opnieuw een ‘wet’ voor ons leven worden wat we ‘moeten doen’. Jezus heeft ons immers vrijgekocht van de wet.

Doen wat écht past

Daarna komt een eventuele derde missie. Een concreet project voor jou persoonlijk. God kan je een heel concrete taak geven. Je mag leraar zijn, evangelist, herder, apostel of profeet. Wellicht krijg je een heel bijzondere taak maar misschien ook een, in jouw ogen, heel gewone taak. Je kunt herder zijn van je gezin, maar ook apostel op je werk. Een apostel (vernieuwer, pionier) zijn op je werk kan betekenen dat je in een vergadering een nieuw idee oppert, maar het kan ook betekenen dat je een nieuwe kerk zult stichten op een plek waar de nood hoog is.

Maar het kan ook zijn dat jij je elk moment van de dag, in alle ontspanning, afvraagt: ‘wat wil ik nu graag doen?’ Valt er iemand op straat voor mijn neus dan is mijn antwoord wellicht dat ik verlang naar verbinding en zinvol zijn door deze persoon te helpen opstaan van de straat. Vragen mijn kinderen om aandacht dan wil ik mijn kinderen aandacht geven en in verbinding met hen zijn. Moet ik kiezen voor een opleiding of baan, dan kijk ik naar datgene wat mij op dit moment het meest leuk lijkt en passend bij waar ik op dit moment mee bezig ben in mijn leven.

Ontspan… en zoek je richting

Het is ook ‘ok’ om niet direct de goede keuze te maken en later te veranderen van werk of opleiding. Ik hoef immers niets ‘te bereiken’, niet ‘van betekenis te zijn’ en niet ‘zinvol te zijn’. Nee, ik mag gewoon mijzelf ‘zijn’ (eerste missie) en van daaruit ‘doen’ wat mijn hand vindt om te doen (tweede missie) en daar eventueel ‘richting’ aan geven door een speciale taak die ik voel dat ik krijg (derde missie). Maar deze speciale taak (of missie/ roeping) is wellicht niet zo groots en meeslepend als ik dacht dat hij moest zijn.

Vanuit de eerste twee missies weet je immers nu dat je gewoon mag ‘zijn’ en van daaruit mag ‘doen’. En in welke richting je dan mag gaan weet je door te kijken naar wat er in jouw hart leeft aan waarden. Daar zal mijn volgende blog over gaan: Zolang jij geen perspectief hebt ga je nooit impact hebben in je werk.

Laat via een berichtje onderaan deze pagina eens weten of jij al helemaal mag ‘zijn’ en vandaaruit kunt ‘doen’ en wat jou daarbij eventueel nog tegenhoudt.